Betiko lagunak webguneak argitaratu zen lehen aldiz
Badaude faltan botatzen ditugun gauzak inoiz izan ez baditugu ere. Ez gara inoiz ohitzen bere faltara. Lauurteko asko daramatzagun futbolzaleok hamarkadetan ez dugu Munduko Koparik edo Europako Txapelketarik galdu, nire kasuan Mexiko 70etik, jada euria egin baitu. Eta txapelketa bakoitzean guztioi, niri ere, talde batekin identifikatzea gustatzen zaigu, edo bat baino gehiagorekin. Hori kirola eta lehiaketa delako, bere praktika ona, bai, futbol onaren gustua, ados, baina baita, eta funtsean, lehiakideren baten alde egitea. Hori bai, selekzio ofizialeko futbola ikusten eta gozatzen dugun guztiok ez dugu identifikatu gure taldea, “gurea”, berez irabaztearen gozamena justifikatzen duen talde hori.
Errealitatea da euskaldun asko ez direla identifikatzen Espainiako selekzioarekin. Horietako bat naiz. Ez dakit zenbatek partekatzen dugun alienazio sentimendu hori, zailtasun handirik gabe kodetu daitekeen arren. Datu batzuk maneiatu daitezke euskal selekzioarekin, gure talde sentimental alternatiboan, sartzearekin lotuta. Eta dagoeneko badakigu, ezin dugu geure burua engainatu, horrek guztiak zerikusia duela pertenentzia sentimenduarekin, hau da, irudikatzen gaituzten zenbait sinbolo bere gain hartzearekin, kirolean ere.
Bakoitzak bere etxean eta bere inguruan edan du amodio batzuetatik eta axolagabe batzuetatik. Haurtzaroan nire gelan neukan, momentuko abeslari eta taldeen eta Athleticeko jokalari eta hamaikakoen kartelekin batera, Iribar, Rojo, Uriarte eta Arietarekin Espainiako selekzioaren argazkia. Han zeudelako nik neukan, orduan Espainiak ezer irabazten ez zuen arren, beti galtzen zituen ekitaldi garrantzitsuak. Eta horregatik Ingalaterrakoa, Holandakoa edo Argentinakoa zen gehiago. Urte batzuk geroago San Mamesen Euskadi-Ireland batera joango nintzen emozionalki erabakitzen ninduen. Nire aukeraketa izan zen. Bizitako giroak, bere historia ezagututa, denbora luzez Espainiako ligan menderatzera zihoazen Athletic eta Realeko jokalariek osatutako talde horren mailak, galdetzen ninduen: zergatik ez bere aurrekari epikoei eutsiko zion euskal talde batek. ? Zergatik ez itzuli munduko joko zelaietara Euzkadi Z batekin, edo Euskal Herria, edo Euskal Selekzioa…? Zergatik ezin du Euskadiko selekzioak, Eskoziako selekzioak -gaur egun egiten duena- edo Galesko taldeak bezala, Munduko Kopa edo Europako Txapelketa jokatu? Harrezkero ez diot neure buruari galdera berdinak egiteari utzi. Badakit gauza asko kendu behar direla, eta gero eta argiago ikusten dut zeintzuk diren, eta aldarrikapen eta postu huts gutxiago behar direla, eta lan eta iraupen gehiago.
Bitartean, urte bikoitietan, udako beroarekin, sentimendu bera etortzen zait, sutsu izateko taldea falta zaion futbolzale batena. Izan daitekeena eta ez dena falta zait. Desiratzen dut, lur honetako beste biztanle batzuekin batera, “kirol-herrialde” honetakoa, nire azala arakatzen duen talde ordezkari hori. Berdetasunera ezin ohitu berderik gabe, zer egingo dut, biurteak pasa daitezela. Batzuk, asko, ez dakit zenbat, identifikatuko dira nirekin. Ez dutenek, nire nostalgia ulertzea espero dut, agian udaren bat amaituko dela.
